TY - JOUR ID - 50416 TI - کلمات ترکی (ترکی مغولی و عثمانی) در غزلیّات مولوی JO - آینه میراث JA - AMJ LA - fa SN - 1561-9400 AU - عابدی, محمود AU - قوامی, بدریه AD - استاد دانشگاه خوارزمی، عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی AD - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی سنندج Y1 - 2017 PY - 2017 VL - 15 IS - 1 SP - 11 EP - 30 KW - غزلیّات مولوی KW - زبان شعر مولوی KW - کلمات ترکی در شعر فارسی KW - کلمات ترکی در شعر مولوی DO - N2 - جلال‌‌الدین محمّد مولوی زبان و ادب اهل خراسان را آموخته بود و در میراث زبانی او کلماتی از زبان ترکی و ترکی مغولی وجود داشت. از سوی دیگر، او در سال‌های شاعری خود، در حوزه‌ای می‌زیست که زبان عامّۀ مردم آن ترکی عثمانی بود. از این رو طبیعی است که در شعر او کلماتی ترکی دیده شود؛ هم از آن کلماتی که در آثار فارسی پیش از او به کار رفته‌اند و هم از گروهی که برای نخستین بار آن‌ها را در شعر فارسی و در شعر او می‌بینیم. تأمّل در نوع کاربرد این کلمات ترکی نشان می‌دهد که آن‌ها غالباً از زبان محاورۀ اطرافیان شاعرند و به اقتضای موقعیّت و الزام فهم مخاطبان ترک‌زبان مولانا در شعر او راه یافته‌اند و هیچ نوع گرایش ذوقی آشکاری وی را به استخدام این کلمات سوق نداده است. ما در مقالۀ حاضر، مجموعۀ این کلمات و چند تعبیر و ترکیب ترکی را که در غزلیّات مولانا باز شناخته‌ایم، تعریف کرده‌ایم. UR - http://www.am-journal.ir/article_50416.html L1 - http://www.am-journal.ir/article_50416_449bc3aa2555db52886ea66098547252.pdf ER -