ـ الاخوینی بخاری، ابوبکر ربیع بن احمد (1344). هدایة المتعلمین فی الطب. تصحیح جلال متینی. مشهد: دانشگاه مشهد.
ـ ابن‌اثیر، عزالدین علی بن محمد (1385ق). الکامل فی التاریخ. بیروت: دار الصادر (نسخۀ الکترونیک سایت کتابخانۀ مدرسۀ فقاهت).
ـ ابن‌خلدون، ابویزید عبدالرحمن بن محمد (1431ق). کتاب العبر و دیوان المبتدأ و الخبر (تاریخ ابن‌خلدون). تصحیح فرحان مصطفی. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
ـ بهار، محمدتقی (1318). مقدمه ← مجمل التواریخ و القصص.
ـ پند پیران (1357). تصحیح جلال متینی. تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
ـ حاجی سید‌آقایی، اکرم (1391). «پژوهشی در شیوۀ تصحیح تفسیر نسفی». آینۀ میراث، ضمیمۀ ش28.
ـ ـــــــــــــ (1390). «لزوم بازنگری در تصحیح قصص الانبیاء نیشابوری». آینۀ میراث، ضمیمۀ ش21.
ـ حبیبی، عبدالحی (1348). تعلیقات ← حکیم سمرقندی.
ـ حکیم سمرقندی، اسحاق بن محمد بن اسماعیل (1348). ترجمۀ السّواد الاعظم. با تصحیح و تعلیقات عبدالحی حبیبی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
ـ خانلری، پرویز (1374). تاریخ زبان فارسی. تهران: علمی و فرهنگی.
ـ دبیرسیاقی، محمد (1354). حواشی ← میدانی (1354).
ـ راستی‌پور، مسعود (1397). «کسرۀ بدل از یای نکره، یک ویژگی گویشی ـ رسم‌الخطی». آینۀ میراث، ش63: 69-128.
ـ رجایی، احمدعلی (1342). یادداشتی دربارۀ لهجۀ بخارایی. مشهد: دانشگاه مشهد.
ـ رواقی، علی (1383). زبان فارسی فرارودی. تهران: هرمس.
ـ ـــــــــــــ (1394). «گونه‌شناسی متن‌های فارسی». آینۀ میراث، ضمیمۀ ش39.
ـ سبحانی، توفیق (1374). فهرست نسخه‌های خطی دانشگاه استانبول. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ـ سغدی، علی بن الحسین (1984). النتف فی الفتاوی. به اهتمام صلاح‌الدین ناهی. بیروت: مؤسّسة الرسالة.
ـ سمرقندی، ابولیث نصر بن محمد (2005). تنبیه الغافلین. تصحیح یوسف علی بدیوی. بیروت: دار الفکر.
ـ صادقی، علی‌اشرف (1357). تکوین زبان فارسی. تهران: دانشگاه آزاد ایران.
ـ ـــــــــــــ (1380). مسائل تاریخی زبان فارسی. تهران: سخن.
ـ ـــــــــــــ (1385). «نکاتی دربارۀ ترجمۀ تفسیر طبری». در: ارج‌نامۀ حبیب یغمایی. به‌کوشش سید علی آل داوود. تهران، میراث مکتوب: 349-368.
ـ ـــــــــــــ (1386). «تحول کلمات فارسی در دورۀ اسلامی». ادب‌پژوهی، س 1، ش1: 9-15.
ـ ـــــــــــــ (1389). «اشتقاق صفت فاعلی از بن ماضی». نامۀ فرهنگستان، ش6: 45-53.
ـ فرهنگ مصادر اللغة (1362). تصحیح عزیزالله جوینی. تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
ـ کمالی، مهدی (1395). «گونۀ گفتاری (شکستۀ) فعل ربطی "است" در فارسی قدیم». گزارش میراث. دوشمارۀ 74-75: 33-35.
ـ گردیزی، ابوسعید (1363 ). زین الاخبار. تصحیح عبدالحی حبیبی. تهران: دنیای کتاب.
ـ متینی، جلال (1344). مقدمه ← الاخوینی بخاری.
ـ متینی، جلال (1346). «رسم‌الخط فارسی در قرن پنجم». مجلۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، پاییز و زمستان، ش2 و 3: 160-205.
ـ ـــــــــــــ (1347). «گزدم، کژدم؟». مجلۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، س4، ش13 و 14: 1- 13
ـ ـــــــــــــ (1350). «تحول تلفظ کلمات فارسی در دورۀ اسلامی». مجلۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، س7، ش26: 250-283.
ـ متینی، جلال (1357). مقدمه ← پند پیران.
ـ مجمل التواریخ و القصص (1318). تصحیح محمدتقی بهار. تهران: کلالۀ خاور.
ـ مقدسی، ابوعبدالله (1361). احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم. ترجمۀ علی‌نقی منزوی. تهران: شرکت مؤلفان و مترجمان ایران.
ـ مقدسی، ضیاءالدین (بی‌تا). المنتقی من مسموعات المرو. نسخۀ الکترونیک سایت کتابخانۀ مدرسۀ فقاهت.
ـ مکنزی، دیوید (1373). فرهنگ کوچک زبان پهلوی. ترجمۀ مهشید میرفخرایی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ـ میدانی، ابوالفضل (1354). السامی فی الاسامی. تصحیح محمد دبیرسیاقی. تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
ـ میهنی، محمد بن عبدالخالق (1375). دستور دبیری. تصحیح سید علی رضوی بهابادی. یزد: بهاباد.
)