آینه میراث کار خود را در تابستان 77 به صورت یک فصل‌نا‌مه تخصصی در حوزه نقد کتاب، کتابشناسی و اطلاع‌رسانی در حوزه متون آغاز کرد. این نشریه از بهار 82 (شماره 23 پیاپی) به این سو با امتیاز علمی ترویجی و از بهار 90 به این سو (شماره 50 پیاپی) با امتیاز علمی پژوهشی منتشر می‌شود. در این قریب به بیست‌وچهار سال، 69 شماره از این نشریه، شامل حدود 1290 مقاله، چاپ و منتشر شده است که از این میان 359 مقاله با امتیاز علمی پژوهشی، 467 مقاله با امتیاز علمی ترویجی، و مابقی به صورت مقالات تخصصی منتشر شده‌اند.
مؤسسه پژوهشی میراث میراث مکتوب، از سال 83 برای عمل به تعهدات علمی و اخلاقی خود در قبال پژوهشگران و پاسداشت کوشش‌های اساتید و محققان، پژوهش‌های مفصلی را که حجم آنها با استاندارد آیین‌نامه‌های وزارت علوم مطابقت نداشت (حجم بالای 40-50 صفحه) در قالب ضمائم آینة میراث منتشر کرد. 40 شماره از این ضمائم، شامل بیش از 80 کتاب و مقاله از تحقیقات ادبی و متن‌‌پژوهانة پژوهشگران و اساتید مبرزی چون علی رواقی، احمد مهدوی دامغانی، محمدرضا شفیعی کدکنی، علی‌اشرف صادقی، مجدالدین کیوانی، محمود امیدسالار، توفیق ه سبحانی، عارف نوشاهی و...، از سال 83 تا 94 منتشر شد و سرانجام در آبان‌ماه 94 با تصمیم و اخطار کمیسیون بررسی نشریات وزارت علوم، چاپ این ضمائم متوقف شد. از آن پس، این پژوهش‌های مفصل به عنوان ضمائم نشریۀ تخصصی «گزارش میراث» منتشر می‌شود.
«آینه میراث» و ضمائم آن، به گواهی محققان حوزة علوم انسانی و معارف اسلامی، از نشریات معتبر پژوهشی کشور در حوزۀ تصحیح متون کهن، نقد کتاب، متن‌پژوهی، نسخه‌شناسی و پژوهش‌های مرتبط است و در این مدت، علاوه بر آنکه با انتشار مقالات و پژوهش‌های انتقادی و باکیفیت توانسته است اعتماد اساتید و جمع کثیری از اصحاب علم و فرهنگ را به خود جلب کند، جوایز و مقام‌های متعددی را در جشنواره‌ها و همایش‌های علمی و پژوهشی کسب کرده است. آینة میراث و ضمائم آن، تاکنون، 30 بار در همایش‌ها و جشنواره‌های مختلف تقدیر شده‌اند که همین کارنامه، شاهدی بر غنای پژوهشی مطالب این نشریه و ضمائم آن به شمار می‌رود.
آینۀ میراث، به منظور دسترسی بهتر و سریعتر پژوهشگران و کتابخانه‌ها به آخرین یافته‌های پژوهشی در حوزه میراث مکتوب اسلام و ایران، اجازۀ دسترسی آزاد علاقه‌مندان به مقالات خود را داده است. این نشریه علاوه بر پایگاه اینترنتی مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب (www.mirasmaktoob.ir) و نیز سامانه اختصاصی خودِ نشریه (am-journal.ir)، از پایگاه‌های اطلاعاتی مگ‌ایران (Magiran) و نورمگز (Noormags) برای ایجاد یک نظام بایگانی توزیعی برای کتابخانه ها و افراد استفاده می‌کند. همچنین این نظام بایگانی به مسئولان کتابخانه‌ها امکان می‌دهد تا مجموعه‌ای کامل و مدون از مقالات این نشریه در اختیار داشته باشند.